10 Aralık 2010 Cuma

Her zamanki penceredeydi kadın.
Karanlıktı.
Dışardaki sokak lambasından yağmuru izlemeye çalışıyordu.
Sonra...
Sessizce ağladı kadın.
Yavaşça yaklaştı adam.
Mutsuzssun dedi.
Hayır dedi kadın.Sadece mutlu değilim.
Anlamadı adam.
Düşündü kadın.
''Gerçekten mutsuz değildi.Ama mutlu olucak nedenlerini yitirmişti.Artık gülümsemesi gerekicek nedenleri yoktu.''
Hiç anlamadı adam.
...

1 yorum:

Profösör dedi ki...

Mutlu olmak isteyip de mutlu olamayan kadının dilini anlayamayan bir ir dam. İyi ki anlamamış adam.