Tamam itiraf ediyorum.Gülmekten sıkıldım,Güçlü gözükmekten,Takmıyorum ki ya demekten.Acı çekiyorum.Takıyorum ya nasıl takmıyorum.Her gün düşünüyorum her gün her şeyin başa alınmasını istiyorum.Geçicek demekten yoruldum.Hayatımı tekrardan başa almaktan.Giydiğim her şeyde senin kokunun olmasından nefret ediyorum derken üstümden çıkarmaya kıyamıyorum.Ben kendimle savaşıyorum kimseyle değil.

Yürüyordum.Bir yere gitmek için değil.Sadece yürüyordum.Sakinleşmek için.Bu şarkı çalana kadar.Her şey o kadar net ki..Aylar öncesiydi.Yine bu şarkı vardı yine ağlıyordum.Senden uzağa gitmenin vericeği acıyla..Yine ağlıyorum değişmemiş bir şey.Ben sadece ayrılmalıyıza ağlarken şimdi bu şarkının gerçekliğine ağlıyorum.Bu aşkta bir ümit kalmamasına,seni bir başkasının beklemesine ağlıyorum.Aşkımızın sadece bir mevsimlik olmasına ağlıyorum.

Ben bana sarıldığında gözünden akan yaşları hala omzumda hissederken sen bir başkasını dudaklarında hissediyorsun.Ben biliyorum.Susuyorum.Seni bir başkasıyla hayal etmenin vericeği acıyla ne kadar susulursa.Ben seni hissederken sen bir başkasının oluyorsun.Ben bunu sadece izliyorum..Susarak.Ben her şeyi biliyorum.Keşke bilmesem diyerek.Bazen gerçekler yalanlardan daha çok acıtıyor.

Çok pişmanı kokunu uzaklaştırdığım için.Çok pişmanım son kez bakmadığım için fotoğraflarımıza;çok pişmanım beni öperkenki huzurunu bir kez daha göremediğim için.

Artık istemiyorum birilerinin konuşmasını.Sana değer vermiyormuş,hayatta barışma demesini.Bana akıl vermesini..Aklımla hareket ediyorum ben zaten.

Teşekkürler herkese.