26 Kasım 2010 Cuma

Bazen bazı insanlardan nefret edersin ama ne nefret.
İliklerine kadar.
Her hücren çığlık çığlığa bağırır nefretini.
O insan sana çok farklı şeyler yapmış olabilir.
Aldatmak,yalan söylemek,kırmak...
En kötüsü sana kendine olan saygını kaybettirmiş olabilir.
Ama..Ama.
Gerçekleri görmeye başlarsın bir süre sonra.
O insana olan muhtaçlığını anlarsın.
O insanı istersin.
Gülersin eksik kalır,ona gülmek istersin.
Konuşursun eksik kalır,ona konuşmak istersin.
...
Yo.
Bu aşk değil.
Bu acizlik.
Aşk kutsal ve güzel bir duygudur.
Bu duygu tam anlamıyla bir boktanlık.
Ve bu duygu acizlik.
Kimse aşk diye sığınmasın yaptığı acizliklere.
Aşkı böyle kirletmeye gerek yok.

Hiç yorum yok: