7 Ekim 2010 Perşembe

Evet uzağım.
Çok uzağım.
Size çok uzağım.
Sabah gözümü açar açmaz yanağımdaki ıslaklığın gözyaşı olduğunu anladığımda ne hissetmem gerekir?
Kalktım.
Olur ya.
Ağırsındır.
Hareket edemezssin.
Huzur veren kokuya sarıldım.
Yanağımı sildim.
Tişörtünle.
Penceremi açtım.
Nefes almaya çalıştım.
Aldım ama üşüdüm.
Kapadım pencereyi.
Ağladım.
Hıçkırarak.
Hormonlar mı yani şimdi?
Tek açıklama bu mu?
Yalnız hissediyorum.
Gerçekten.
Çok yalnız.

4 yorum:

Asli :) dedi ki...

Bende. :(

xoxo dedi ki...

keşke çözümün olabilseydim.

Caner dedi ki...

Kendini öğren,yalnızlığını doldur.

xoxo dedi ki...

kendimi biliyorum.Yalnızlığımı doldurucak şeyide.Şu an dolmicak.