Bi yerde okumuştum ' içindeki hesaplaşmaydı seni yanımdan uzaklaştıran..Cennette cehennemi hatırlaman.' diyordu.
Birini çok sevrken nefret etmenin aptal,acı bir hissi var.Hep bu yeteneğe sahip oldumİstemedim ama sahip oldum.Hep çok sevdiğimi düşündüğüm insanlardan nefret ettim.Severken düşman oldum bazen.
Neden?Belki çok sevmenin verdiği sahiplik,belki bencillik.Bilmiyorum.Belki ben sevmeyi sevmiyorumdur.
Hep kopardı bir yerde benim arkadaşlıklarım bir anda,sevgilerimde.Çok büyük acılarla biterdi bilirdim böyle olucağını ama biterdi işte.Oysa hep birinin hayatında bir şeyler olmak için çok şeyden vazgeçmeyi düşünerek başlardım işime.Bİriyle mutlu olmak için(arkadaş,sevgili,dost..) Vazgeçerdim.Bu kadar kolay olmamalıydı başlamakta bitirmekte.Ama olurdu işte.
Sonra nefretler vazgeçişler başlardı benim için.Hep düşman ettim kendime çok yakınımda olanları.
Ama biliyorum.İçimdeki bu hesaplaşmaydı beni sizden soğutan.Cenette cehennemi hatırlamam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder