
İnsan hep bir başkasına ihtiyaç duyar.Çünkü insan hiç kendini tanıyamaz.Kendini bulamaz.
Bir başka kokuya ihtiyaç duyarız hep.Çünkü kendi kokumuzu hiç bilmeyiz.
Bir başka seste huzuru ararız hep.Çünkü kendi sesimize yabancıyızdır.
Bir başka sıcaklığı ararız hep.Çünkü kendi sıcaklığımızı hiç bilemeyiz.
Bu kadar yakınken bu kadar uzak olmak..Belkide o yüzden hep bir başkasına giderek kendimize olan uzaklıktan kaçarız.Kendimizi bulamadığımız için de bir başkasının sesini,kokusunu,sıcaklığını..sahipleniriz.
O yüzdendir belkide her gidenin ardından eksilmiş gibi hissetmemiz.Kendimi bütünleştirdiğimiz parçaların uzaklaştığını görmek...
O yüzdendir belkide yalnızlıktan bu kadar korkmak.Kendimizle baş başa kalmak korkutur belkide.Yabancı biriyle yalnız kalmak zor gelir belkide.
Oysa kendini tanıyınca artık lafta değil gerçekten senin yanında ölene kadar olucak birini bulursun.Artık yalnız kalmak olmaz.Üzülmek olmaz.Eksilmek olmaz.Şikayet olmaz.Sevgisizlik olmaz.
Evet evet.Kendimi tanımalıyım.Ve kendime aşık olmalıyım birazda.
2 yorum:
o ne biçim resim anlayamadım.
Bilmiyorum ki bende.Pcmdeki resimlere bakıyordum.Bu resmi gördüm bana bu yazıyı düşündürdü koydum.Sanırım hayal gücü. :)
Yorum Gönder