' Aşk herşeyin görüntüsünü değiştirir.Bir kapıya baktığında duvar.Bir duvara baktığında bir kapı görürsün.Yanlış yerlerden çıkmaya çalışıp,yanlış duvarlara çarparsın. ' ve orda bağlanıp kalırsın.
Bağlanmak aşkın göstergesidir hep. ; 'ah ben ona deli gibi aşığım.Ona bağlıyım ne istese yaparım' bağlanmak aşkın zirvesi değil ölümüdür.Bağlanmanın nedeni aşk mıdır ?Güzel/yakışıklı olduğu için mi bağlanırsın?
Birine bağlanmak sonu gelmeyen bir güçsüzlük,acizliktir.
Birine 'Bağlandım' dediğinde onun en acımasız hallernde bile bir kırgınlık görürsün.Onun acı çektiğini düşünür onu avutmaya çalışırsın.Çünkü bilirsin.Onsuzluk demek aslında benliğini kaybetmektir.Sen ona bağlısındır.Onun acısını sende yaşarsın her an o yüzden acı çekmesine izin vermezssin.Artık bir sevgili değil annesindir.Aşk ölmüştür.Sadece aradaki o görünmez mutlak bağ vardır..Yıkılmamak için ona tutunmak vardır.Onsuzluk artık koca bir 'Yok'luktur.
Bağlanılan insanlar ne kadar güzel,yetenekli,güçlü olursa olsun bizim için artık saf ve güçsüzlerdir hep.Büyük bağlanamaların ardında hep büyük acımalarda vardır.
En büyük ihanetlerde,,acımasızlıklarda bile onun acizliği olduğunu düşünüp en büyük acılara rağmen o için endişelenir.Niye yaptığı şimdi nasıl olduğu?
Başkaları en parlak yanları görürken bağlanan en karanlık yanı görür.Oraya ışık yakar.
Birine bağlanmadan önce acı çekmekten korkulur.Birine bağlandıktan sona acı çektirmekten korkulur.
Kendi güçsülüğünden mi bağlanır bağlanan yoksa karşının güçsüzlüğünden mi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder