12 Aralık 2009 Cumartesi

Terastaki havlu.



Burada hava yağmurlu.Gökyüzü kırmızı.Zaten hep böle havalrda bir depresflik olur ya insanda...


Radyoları gezmeye başladım bi adamın sesi mükemmel etkileyici.Dinlemeye başladım.Söledikleri şunlardı;
Sabah uyandığımda odanın kapısı açıktı, eşyalarını toplayıp gitmiştin
baktım. Yalnızca terasta unuttuğun havlu çırpınıyordu rüzgarda
Bir daha hiç rastlamadım sana, hiçbir yerde hiçbir yazda
Düşünüyorum aradan tam on üç yıl geçmiş
On üç yıl önce içinde uyanan o isteğin anısı saklı duruyormuş
sende?
Birden adını hatırlamadığımı fark ettim bu şiiri yazarken, ama
terasta çırpınan havlunun rengi hala gözlerimin önünde

On üç yıl sonra şimdi sevgilimden ayrıldığım bu derin, bu kavurucu günlerde
neden ansızın aklıma düştüğünü sordum kendime. Sonra anladım: Bir aşk birçok
aşktan yapılıyor ve ayrılınmıyor hiçbir seferinde...
nasıl olduğunu anlamadan gözümün dolduğunu fark ettim.
Aklıma neyin geldiğini düşündüm.Buldum; Aylar öncesi geldi.Anlık duygular geldi.Herkesin hayatına herkes girebilir ama sadce 1 özel insan olur.Onun yanımdaki insan olmadığı aklıma geldi.Onu anladım.Ve 'o'nu ilk defa bu kadar özledim.
Keşke her şey hayatta istediğin gibi olabilseymş.....

Hiç yorum yok: